1. Ik heb geleerd beter te tijdrijden. Als klimmer wist ik dat ik tijdens de eerste etappe, een redelijk vlakke tijdrit van 40 kilometer, flink wat tijd zou verliezen. De vraag was alleen: hoeveel. Daarom heeft Aschwin Van Oorschot van Sport Medisch Centrum JBZ Den Bosch verschillende tijdrittrainingen in mijn schema gezet, waarmee ik mezelf kon verbeteren in deze discipline. Ik kocht tijdrituitrusting (pak, stuur, helm) en reed een trainingswedstrijd. Dat wedstrijdje reed ik te langzaam zo blijkt achteraf, want tijdens de tijdrit in de Tour de Kärnten kon ik dezelfde intensiteit als in de trainingswedstrijd vier keer zo lang volhouden. Dat resulteerde in ‘de tijdrit van mijn leven’, met een 79ste plek algemeen.
2. Ik heb geleerd om mezelf op belangrijke momenten van voren te positioneren in het peloton. Stel: je rijdt met 300 man in een groep en er volgt een klim na 35 km koers. En iedereen weet dat hij op die klim goed van voren moet zitten om voorin de wedstrijd te blijven. Wat gebeurt er dan? Juist: iedereen gaat elkaar inhalen. Ik heb geleerd om rustig te blijven en in het gedrang op te schuiven als de situatie daarom vroeg. Vervolgens was het wagonnetje aanhaken bij een van de voorste groepen in de klim en niet lossen – not over my dead body.

3. Ik heb geleerd beter af te dalen. Op de top van een klim is de wedstrijd niet gedaan – allerminst. Goede dalers weten dat ze bergaf het verschil kunnen maken en storten zich naar beneden. Als je het contact met je groep verliest, zullen ze je op minuten achterstand rijden in de vallei. Als minder bekwame daler, was het dus zaak om goed van voren te zitten aan het begin van de afdaling en in de groep te blijven. Maar, zoals de koersdirecteur van de Tour de Kärnten treffend zei: je moet afdalen zo hard als je kunt en niet zo hard als je wilt. Dus zonder over de limiet te gaan. Ik heb mijn grenzen verlegd in afdalingen (elke dag haalden we snelheden boven 80 km per uur), zonder over de limiet te gaan. Niet altijd succesvol: in etappe 3 verloor ik het contact met het voorste deel van de groep en kreeg anderhalve minuut achterstand aan mijn broek. Maar dankzij deze ervaring zal ik de schade bergaf in de toekomst beter kunnen beperken.
4. Ik heb geleerd me minder druk te maken over van alles en nog wat, zoals slecht weer. Goed rusten is belangrijk in een koers waarin je zes dagen achter elkaar moet presteren. Piekeren helpt niet. Een belangrijke les was om op mezelf te vertrouwen en mezelf niet te druk te maken over de vorm van de dag of de mogelijkheid van slechte weersomstandigheden. Esther heeft me daarmee geholpen: vertrouwen op jezelf, gaf ze als advies. Slecht weer kregen we. Het frappante: tijdens een afdaling in de zeikende regen werd het verschil tussen mij en de andere renners kleiner, omdat zij nog voorzichtiger daalden.