Dit heb ik geleerd van de zware etappekoers Tour de Kärnten8 min read
Mijn eerste etappekoers, de Tour de Kärnten, zit erop. Ik heb veel van deze zware wedstrijd in Oostenrijk geleerd. Het rijden voor het klassement in een wedstrijd van 450 km, 7500 hoogtemeters, verdeeld over 6 etappes met een veelheid aan landschappen heeft aardig wat om het lijf. Je moet dag in dag uit, van klim tot afdaling zorgen dat je ‘mee’ zit met je concurrenten. Hieronder mijn 5 belangrijkste lessen van de voorbije week. En een race video.


Bram de Vrind
De Fietsjournalist

Bram de Vrind
De Fietsjournalist
1. Ik heb geleerd beter te tijdrijden. Als klimmer wist ik dat ik tijdens de eerste etappe, een redelijk vlakke tijdrit van 40 kilometer, flink wat tijd zou verliezen. De vraag was alleen: hoeveel. Daarom heeft Aschwin Van Oorschot van Sport Medisch Centrum JBZ Den Bosch verschillende tijdrittrainingen in mijn schema gezet, waarmee ik mezelf kon verbeteren in deze discipline. Ik kocht tijdrituitrusting (pak, stuur, helm) en reed een trainingswedstrijd. Dat wedstrijdje reed ik te langzaam zo blijkt achteraf, want tijdens de tijdrit in de Tour de Kärnten kon ik dezelfde intensiteit als in de trainingswedstrijd vier keer zo lang volhouden. Dat resulteerde in ‘de tijdrit van mijn leven’, met een 79ste plek algemeen.
2. Ik heb geleerd om mezelf op belangrijke momenten van voren te positioneren in het peloton. Stel: je rijdt met 300 man in een groep en er volgt een klim na 35 km koers. En iedereen weet dat hij op die klim goed van voren moet zitten om voorin de wedstrijd te blijven. Wat gebeurt er dan? Juist: iedereen gaat elkaar inhalen. Ik heb geleerd om rustig te blijven en in het gedrang op te schuiven als de situatie daarom vroeg. Vervolgens was het wagonnetje aanhaken bij een van de voorste groepen in de klim en niet lossen – not over my dead body.
3. Ik heb geleerd beter af te dalen. Op de top van een klim is de wedstrijd niet gedaan – allerminst. Goede dalers weten dat ze bergaf het verschil kunnen maken en storten zich naar beneden. Als je het contact met je groep verliest, zullen ze je op minuten achterstand rijden in de vallei. Als minder bekwame daler, was het dus zaak om goed van voren te zitten aan het begin van de afdaling en in de groep te blijven. Maar, zoals de koersdirecteur van de Tour de Kärnten treffend zei: je moet afdalen zo hard als je kunt en niet zo hard als je wilt. Dus zonder over de limiet te gaan. Ik heb mijn grenzen verlegd in afdalingen (elke dag haalden we snelheden boven 80 km per uur), zonder over de limiet te gaan. Niet altijd succesvol: in etappe 3 verloor ik het contact met het voorste deel van de groep en kreeg anderhalve minuut achterstand aan mijn broek. Maar dankzij deze ervaring zal ik de schade bergaf in de toekomst beter kunnen beperken.
4. Ik heb geleerd me minder druk te maken over van alles en nog wat, zoals slecht weer. Goed rusten is belangrijk in een koers waarin je zes dagen achter elkaar moet presteren. Piekeren helpt niet. Een belangrijke les was om op mezelf te vertrouwen en mezelf niet te druk te maken over de vorm van de dag of de mogelijkheid van slechte weersomstandigheden. Esther heeft me daarmee geholpen: vertrouwen op jezelf, gaf ze als advies. Slecht weer kregen we. Het frappante: tijdens een afdaling in de zeikende regen werd het verschil tussen mij en de andere renners kleiner, omdat zij nog voorzichtiger daalden.
5. Ik heb geleerd om te gaan met tegenslagen. De voorbereiding voor de Tour de Kärnten vanaf afgelopen winter was goed, maar niet zonder problemen. In februari kreeg ik acute pijnscheuten in mijn knie en in maart raakte mijn hiel overbelast, waardoor ik moeilijk kon lopen laat staan intensief trainen. Vervolgens raakte mijn andere hiel ook overbelast. Gelukkig ging het de laatste maand goed, waardoor ik alsnog intensief kon trainen.
Deze lessen hebben me geholpen om steeds weer wat plekjes te winnen in het algemeen klassement – van de 79ste naar de 33ste stek. Afgemeten aan het sterke internationale deelnemersveld was dit de plek waar ik in mijn optiek thuishoorde en ik ben er dan ook erg tevreden mee. Zo werd de Tour de Kärnten, ook wel ‘mini Tour de France voor cyclorijders’ genoemd, een bijzondere, intense ervaring die me nog lang zal blij blijven. Dank voor alle leuke reacties en aanmoedigingen tijdens de koers!
Super fijn om te lezen. Hopelijk tot nog eens
Gaaf om te lezen en thanks voor de tips! Staat zeker nog op mijn to do list om hieraan deel te nemen.