Klimmen Tegen MS 2019: heldendaden op de Mont Ventoux12 min read
Drie of zelfs vier keer de Mont Ventoux was het doel van mijn vriendin Esther tijdens Klimmen Tegen MS. Inclusief de steile en onverharde Route Forestière. Ik ging mee om haar als fietsende ‘waterdrager/sherpa’ te ondersteunen. Het werd een dag waarin Esther boven zichzelf uitsteeg, net als velen om ons heen.



Bram de Vrind
De Fietsjournalist
Klimmen Tegen MS-organisator Edwin van Wijngaarden verwoordde het mooi. De Mont Ventoux inspireert elk jaar weer honderden deelnemers aan Klimmen Tegen MS om het gevecht met de berg aan te gaan. Iedereen op zijn eigen manier. Van topfitte renners die zes keer de Kale Berg te beklimmen, tot deelnemers die niet goed kunnen lopen en een paar kilometer of paar honderd meter afleggen. Als statement van mentale kracht: ik laat me niet kisten door de slopende ziekte.
Derde deelname Klimmen Tegen MS
Wij nemen voor de derde keer deel aan Klimmen Tegen MS. Esther heeft zelf MS en was in 2017 een van de oprichters van het bedrijventeam van haar werkgever PLUS aan het evenement. Vorig jaar bereikten we drie keer de top. Dit jaar legt Esther de lat nog hoger. Drie beklimmingen, maar dan wel via de Route des Cèdres (beter bekend als de Route Forestière), het steile en onverharde pad dat niet met de racefiets te bedwingen valt. Als we dan toch bezig zijn, plakken we er misschien nog wel een vierde beklimming vanuit Sault (de minst zware kant) achteraan, was haar plan. Dat zou 180 kilometer en niet minder dan 6.000 hoogtemeters opleveren.

Als de zon een oranje gloed op de berg werpt, vertrekken we in de vroege morgen van 10 juni op de fiets naar Malaucène. We starten om 6 uur, een uur eerder dan de gezamenlijke start, om de mogelijkheid te houden om vier beklimmingen voor het donker af te ronden. We worden opgehouden door de startboog die nog op de grond ligt. De vrijwilligers duwen de boog omhoog en we fietsen er onderdoor. We rijden de verlaten weg (21 kilometer, 7,6%) over de graat van de berg naar boven met wijdse panorama’s. Esther pakt haar tempo en rijdt zonder te stoppen naar de top. In 2:51, veel sneller dan vorig jaar. Het is voor het eerst dat ze me vandaag zal verbazen.
Fietswissel
We dalen af naar Bedoin om aan de tweede klim te beginnen, een combinatie van weg en onverhard pad over de Route Forestière. Hans en Ine, de ouders van Esther, staan klaar met de mountainbikes waarmee we de route fietsen. Vrijwilliger Vincent, die deelnemers op het pad begeleidt, doet de slagboom open: “Het pad is niet makkelijk, maar je hebt wel mooi uitzicht.”
Hij krijgt gelijk. De route van 11 kilometer begint verhard met fraaie uitzichten op de toren op de Ventoux. Maar met het verstrijken van de kilometers wordt het pad steiler en slechter, met grote stenen en kuilen. Dat vergt veel energie en concentratie. Mijn crossfiets is er eigenlijk niet voor geschikt. Vincent komt af en toe op zijn quad langs en voorziet ons van water en opbeurende woorden. De laatste kilometers vlakt de weg af en kunnen we genieten van het wijdse uitzicht vanaf stille pad dat we helemaal voor onszelf hebben. Wat een gave beleving!

We wisselen terug naar de racefietsen en rijden naar de top. Daar duwen we snel wat pasta naar binnen en beginnen aan de afdaling naar Bedoin voor de derde klim. De lange klim door het bos lijkt eindeloos te duren. Hoewel Esther nog altijd sterk rijdt, ondanks dat we al 50 kilometer hebben geklommen. Maar vlak voordat we het bos hebben overwonnen, krijgt Esther steken in haar zij. Ze stopt om languit op een trap gaan liggen om de pijn te laten zakken. Dat heeft effect, in combinatie met een paar paracetamols.
Erehaag van familie en vrijwilligers
We vervolgen onze weg voor de laatste 6 kilometer door het maanlandschap tussen Chalet Reynard en de kale top. Het gaat supergoed, ondanks dat de laatste 2 kilometer akelig steil zijn. Als we de laatste bocht onder de top maken, horen we de luide muziek bij de finish. Daar wacht een erehaag van vrijwilligers en familie die ons onder luid gejuich binnenhalen. Esther barst in huilen uit en ook ik houd het niet droog. Het is dan 18 uur en we zijn 12 uur onderweg. We hebben de zware beproeving doorstaan.

Unieke prestatie
Maar Esther voelt zich goed en besluit te gaan voor een bijna unieke prestatie: vier beklimmingen. Als vijfde (geregistreerde) Nederlandse vrouw ooit. En misschien wel de eerste met MS. En ik dacht dat ik gek was met extreme uitdagingen! We gaan ervoor en zetten de afdaling in richting Sault, gevolgd door de ouders van Esther in de auto. Als we afdalen door het bos, realiseer ik me dat Esther op het punt staat om echt een unieke prestatie te verrichten. Ik ben ervan overtuigd dat ze het gaat redden. De beklimming (24 km, 4,9%) is een stuk minder zwaar dan Bedoin, Malaucène en al helemaal de Route Forestière.
Maar dan valt iets op. Het wordt niet warmer naar mate we dichterbij Sault in de vallei komen. De eerste waterdruppels tikken op het asfalt en gaan over in regen. Als we langs de lavendelvelden bij Sault zie ik de eerste bliksemschichten. Boven het dorp hangen gitzwarte wolken. We moeten nog 4 kilometer afdalen, het onweer tegemoet. We knijpen in de remmen om te schuilen in de auto. Op de buienradar blijkt dat het onweer nog zeker een half uur gaat duren. Daarmee zouden we pas tegen 20 uur de berg op kunnen en dat is met afdaling naar Malaucène erbij te laat.
Supertrots
Organisator Edwin van de organisatie komt al snel naar beneden om ons een lift te geven. Ik vind het moeilijk om de teleurstelling te verwerken. Ik had Esther deze bijzondere prestatie zo gegund. Tegelijkertijd ben ik supertrots dat Esther zo ongelooflijk sterk heeft gereden, zowel fysiek als mentaal. Dat je na 12 uur fietsen nog een keer de berg opgaat, ongelooflijk! Wat mij betreft heeft Esther een heldendaad verricht.
Maar niet alleen Esther. De support die we onderweg hebben gekregen was geweldig. Met Hans en Ine die ons de hele dag met de auto hebben gevolgd. Esthers zus Hilde, haar man Onne en neefjes Walt en Thijs die ons hebben aangemoedigd op de berg. Vrijwilliger Vincent die ons tijdens de Route Forestiere op de quad volgde. Mechanieker Rijko die spontaan met de bus de klim vanuit Bedoin afdaalde om mijn achterderailleur af te stellen. Organisator Edwin die ons een lift gaf en zelfs voor de deur van het huisje afzette na het onweer. En al die vrijwilligers die ons bij elke stop warm onthaalden. Zal ik je fiets vasthouden? Wil je water of sportdrank? Koeken of sportrepen? Ze maken Klimmen Tegen MS tot een evenement dat deelnemers hun leven lang niet zullen vergeten. Hetzelfde geldt voor ons.
Wat een prestatie Esther, geen berg te hoog voor jou wilskracht! Wat is hier alles aan vooraf gegaan? Een diagnose ms, vechten, accepteren, teambuilding, trainen, geluk, tranen…. een klim dwars door al je emoties heen om uiteindelijk boven jezelf uit te stijgen om vrij te zijn! Liefs Annelies
Hallo Bram en Esther,
Trots is wel het minimale wat jullie mogen zijn op jullie prestaties! Leuk om terug te lezen hoe jullie het ervaren hebben, al hadden we elkaar gisteren nog gesproken in Entrechoux tijdens de slotbijeenkomst.
Tot volgend jaar?
Groeten Vincent
Wat een super prestatie daar kan je alleen maar een hele diepe buigibg voor maken. Bij deze… namens mij en mn dochter Sarah als @nursesklim m entegenms2.0 petje af. Wij zijn er volgend jaar weer bij
Wat een bijzonder mooie prestatie. Respect voor Esther SUPER PRESTATIE!
En zo mooi verwoord met Edwin’s woorden ‘zonnebril momentje’ al was ik er niet bij dit jaar. Je hebt in dit artikel het evenement mooi verwoord.
Is idd top geregeld vorig jaar gereden en alles is tot in de puntjes voor elkaar 👌👌
Esther wat een prestatie. Geweldig . Wij hebben onze dochter verloren aan m.s op 36 jarige leeftijd . Huilen kan ik niet .Maar ik moest wel een traantje weg pinken.
De ondersteuning was voor ons van vanzelfsprekend Bram.
Top hoe jij en Esther het gedaan hebben, spijtig dat ze tegengehouden werd door het slechte weer.
Tot de volgende keer!
Bram, geweldig mooi verhaal! En mijn waardering voor jullie allemaal, Esther op de eerste plaats, is nog verder gestegen. Chapeau, bravo, olé, geweldig!!
Diep….Diep….Diep respect !!!
Dank voor jullie mooie reacties! Inderdaad Annelies, wat aan KTMS vooraf is gegaan voor Esther, is ook een heel verhaal. Nardi, wat erg om te horen van je dochter. Laten we hopen dat initiatieven zoals Klimmen Tegen MS, een MS vrije wereld snel dichterbij brengen.
Prachtig geschreven Bram, wat een held is Esther. En al die support, hartverwarmend. Het was ook dit jaar weer een magische ervaring om nooit meer te vergeten.
Beste Esther,
Allereerst mijn complimenten 4 beklimmingen ongelooflijk. Ik ga over 8 weken, half september dit jaar voor het eerst in mijn leven op een racefiets de Monte Ventoux beklimmen voor het goede doel. Stichting Stop hersentumor.
Ik heb een dierbare aan deze ziekte verloren en daarvoor ga ik fietsen. Sinds vorige week heb ik een racefiets, heb al 3x getraind, nu staat mijn racefiets even bij de fietswinkel voor een bergverzet.
Heb jij nog tips wat ik mee kan nemen om die berg op te komen. ik start bij Bedion.