Granfondo Espace Cycles: chasse patate en frikandellensprint8 min read

Een 86ste plek in de cyclo Granfondo Espace Cycles: het was niet mijn ‘koers’. Een verslag over finale rijden vanaf de start, chasse patate en afsprinten met frikandellenbenen. // Foto’s: Annick Joos/Granfondoteam.be

Bram de Vrind

De Granfondo Espace Cycles (160 kilometer en 2200 hoogtemeters) voert over een glooiend parcours in de zuidelijke uitlopers van de Ardennen in Belgisch Luxemburg. De route in een notendop: een vlakke start, gevolgd door een reeks korte klimmetjes, een glooiend tussenstuk, nog meer korte klimmetjes en een vlakke finale. Als klimmer hoopte ik natuurlijk het verschil te maken bergop.

Team De Vrind en co.

Samen met Maarten, mijn pa en broer Bart (die meegingen als soigneurs/supporters) gingen we als Team De Vrind en co. op pad. Op de startlocatie in Étalle hing een gemoedelijk sfeertje; met 700 deelnemers is deze cyclo lekker kleinschalig, terwijl zaken zoals timing en het ophalen van startnummers goed zijn geregeld. Zoals het een Belgische cyclo betaamt, was het deelnemersveld sterk.

Finale vanaf de start

Vanaf het startschot begon eigenlijk al de eerste finale: jezelf positioneren voor de eerste klim. In volle vaart reden we over vlakke en brede wegen, terwijl aan weerszijden van het peloton continu groepjes naar voren meereden. Niet meeschuiven was achterop raken. Ik verloor langzaam terrein, terwijl de wegen smaller werden en opschuiven steeds moeilijker. In mijn geval ook fysiek: ik keek op mijn wattagemeter en besefte dat ik volle bak reed, terwijl ik in het wiel zat.

Dan maar opschuiven op de klimmetjes. Maar de hellingen waren zo smal dat de weg vaak letterlijk vol was. Bergaf en op de tussenstukken was er dan weer wel ruimte, maar daar kon ik het verschil niet maken. Bij de voorlopig laatste klim op kilometer 43 zag ik de tweede groep op 10/20 seconden voor me rijden, maar miste de aansluiting. Eigenlijk was daarmee mijn kans op een goede klassering al verspeeld.

Chasse patate

Ik belandde in een peloton waar de gang maar niet in kwam. Samen met nog een paar anderen deed ik pogingen om renners ertoe te bewegen om kop over kop te rijden en dus tempo te maken. Maar er werd niet of te lang (en dus te langzaam) overgenomen en de vaart kwam er niet in.

Over op Plan B: demarreren. Na de eerste sprong belandde ik met nog een renner in de chasse patate. De tweede demarrage haalden we een groepje bij, maar werden door het peloton teruggepakt. In de laatste klimzone posteerde ik me voorin het peloton, klaar om mee te springen, maar alles kwam steeds weer bij elkaar. Sterker: het peloton raapte steeds meer groepjes op.

Frikandellensprint

In de vlakke finale snelden we met een man of vijftig naar de meet. Ik heb me zoveel mogelijk voorin geposteerd in het peloton, maar wist dat ik met mijn frikandellensprint niet ver zou komen. Als 86ste rolde ik over de finish, waar Bart en m’n pa me opwachtten.

Al met al niet wat ik ervan gehoopt had, maar wel een goede training! En een leuk weekend gehad met mijn pa en Bart als verzorgers. Helaas kregen we een grote domper te verwerken: Maarten zat supergoed van voren in de beginfase, maar moest opgeven na een val. Beterschap Maarten!