Met een parcours over de Col de la Croix-de-Fer (2068 m) en Col du Glandon (1924 m) brengt GFNY Alpes Vaujany het prof-voor-een-dag gevoel voor wielrenners naar de Franse Alpen. Ik beleefde een epische dag tijdens de gran fondo, die werd gedomineerd door barre weersomstandigheden.

Bram de Vrind

Ronkende begeleidingsmotoren stellen zich op voor het peloton. De groene startboog en poncho’s van de renners geven kleur aan het grauwe dorpsplein van Vaujany. Op de achtergrond buldert de 200 meter hoge waterval Cascade de la Fare. Opzwepende muziek weerklinkt. “Let’s go you are on fire!”, zegt de spreekstalmeester met zwaar Frans accent.

GFNY Alpes Vaujany

Het is 30 augustus. De regen valt met bakken uit de lucht als ik samen met 150 andere renners sta opgesteld in de startvakken voor GFNY Alpes Vaujany. Het is mijn eerste gran fondo van het jaar: ik kijk er naar uit om eindelijk weer te koersen! Echter, de organisatie en de deelnemers hadden zich de eerste editie van dit evenement waarschijnlijk anders voorgesteld. Op het programma stond een parcours (118 kilometer) om van te smullen: met de Alpenreuzen Col de la Croix-de-Fer (25 km/5%) en Col du Glandon (20 km/7,2%), gevolgd door de onbekende maar zware klim terug naar Vaujany (4,6 km/8,6%).

Het weer was de voorbije weken zonovergoten, maar sloeg in het wedstrijd-weekend om. Het heeft de afgelopen dagen bijna onophoudelijk geregend en met temperaturen niet hoger dan 14 graden in de vallei. Gevolg: sneeuw bovenin de bergen en steenslag op de bergpassen. Van de 400 inschrijvers haakte een groot deel af.

Parcours ingekort

Gisteren kwam het onvermijdelijke bericht: het parcours wordt ingekort naar 60 kilometer. We beklimmen alleen de Croix-de-Fer en dalen dan via dezelfde weg af naar de vallei om van daaruit terug naar Vaujany te klimmen. De afdaling van de Croix-de-Fer naar de voet van de Glandon is wegens steenslag te gevaarlijk, aldus GFNY-oprichter Uli Fluhme: “We willen de deelnemers voor de veiligheid aan één kant van de berg houden.” Een domper voor de deelnemers, maar vooral voor de organisatie die zich extra heeft ingespannen om het evenement corona-proof te maken. “Maar ja, dat zijn de bergen”, verzuchtte Uli.

GFNY World Series

GFNY Alpes Vaujany is het 22^ste evenement op de kalender van de GFNY World Series. Als fanatieke fietsers richtten Uli en zijn vrouw Lidia Fluhme tien jaar geleden GFNY (Gran Fondo New York) op om de gran fondo naar hun woonplaats te halen. Sinds 2011 vind het evenement plaats op een afgesloten parcours van 160 kilometer vanuit de Big Apple naar Bear Mountain en terug. Het werd een succes: met jaarlijks zo’n 5000 deelnemers is het uitgegroeid tot de grootste gran fondo van Noord-Amerika.

Prof voor een dag

GFNY bouwt sinds 2014 aan een internationale kalender met de World Series. Slogan van de evenementen is: ‘be a pro for a day’: ben prof voor een dag. Alle GFNY cyclo’s hebben een groepsstart, gechipte timing van start tot finish, klassementen per leeftijdsgroepen en podiumprijzen per categorie. Het verkeer wordt gereguleerd en de organisatie geeft bidons aan zodat de snelste deelnemers niet hoeven te stoppen. Het deelnemersveld loopt uiteen van ‘semi-profs’ die leven voor de koers tot recreanten die gaan voor de kameraadschap en de uitdaging van het uitrijden van een zwaar parcours. Alle deelnemers krijgen een koerstrui van het evenement om hun gelijkwaardigheid en gezamenlijke liefde voor de koers te onderstrepen. Met een 52 euro (early bird) zit GFNY Vaujany ondanks het hoge serviceniveau op een gemiddeld inschrijftarief.

Als cyclo-fanaat vind ik niets mooier dan het rijden in wedstrijdverband over de mooiste parcoursen. Ik bewaar goede herinneringen aan GFNY. In 2017 nam ik deel aan de Gran Fondo New York. De start met 5000 deelnemers op de afgesloten Washington Bridge in de Big Apple was magisch. Ik had dat jaar voor het eerst gericht en specifiek naar een evenement toe getraind. Dat betaalde zich uit in een trotse 28^ste plek overall. Een jaar later zat ik tot mijn eigen verbazing in de kopgroep van GFNY Deutschland. De 8^ste plek tijdens dat evenement is nog een persoonlijk hoogtepunt.

‘Go!!!’

De poncho’s gaan uit, de spreekstalmeester telt af naar nul: we gaan los! De afdaling vanuit Vaujany is geneutraliseerd, we rijden de eerste vijf kilometer achter de wagen van de ‘directeur sportive’. Dat leidt tot gewring: veel renners willen voorin aan de beklimming van de Croix-de-Fer beginnen.

“Go!!!” Aan de voet van col heft wedstrijdorganisator Cedric Haas de neutralisatie vanuit het dakraam van de auto op. Wegens een zware blessure zit een topklassering er vandaag niet in. Het peloton schiet in gang en ik voel direct dat ik de snelsten niet kan volgen.

Het peloton rijdt als een langgerekt lint de berg op. Vanaf hier is het ieder voor zich. 25 lange kilometers wachten naar het ijzeren kruis op 2067 meter hoogte waaraan de pas zijn naam ontleent. Een renner in een wapperende GFNY poncho komt voorbij. De regen tikt op het asfalt en zorgt voor waterstromen op de weg. Bovenin de bergen ligt poedersneeuw. In mezelf gekeerd probeer ik in mijn ritme te komen en zo min mogelijk energie te verspillen.

Door de boter trappen

Mijn hartslag is erg hoog, maar ik besluit door te rijden omdat we ‘slechts’ 2,5 tot 3 uur hoeven te koersen. Als de klim afvlakt in het dorp Le River d’Allemont maak ik mezelf klein om tempo te maken in ’tijdrithouding’. Tijdens een korte afdaling haal ik de man met de wapperende poncho weer in. Wie niet sterk is moet slim zijn.

Op 15 kilometer voor de top neem ik iets gas terug. Mijn hartslag zit al ruim een half uur rond het omslagpunt en ik wil voorkomen dat ik straks tekort kom op de slotklim. Ik rijd samen met een Duitse ‘collega-journalist’ Sebastian van Roadbike Magazine. Hij rijdt op een zwarte Specialized met groene decals en -stuurlint die perfect kleuren bij het groene GFNY shirt. Hij zou er de schoonheidsprijs voor best gesoigneerde renner mee kunnen winnen.

Een tweede afvlakkende fase volgt met uitzicht op het opaalblauwe Lac de Grand’Maison. In de verte zien we de weg eindeloos naar de top kronkelen die verscholen is in de wolken. Ik heb goede benen en trap lekker ‘door de boter’.

Wielerhistorie 

Op vijf kilometer voor de top belanden we in een woest landschap met rotsen en weides. Ik begin de ijle lucht te voelen. ‘BARDET’ ‘BARDET’ staat met blokletters op het wegdek geschilderd als aanmoediging voor de Franse publiekslieveling.

Op deze col is wielerhistorie geschreven. Sinds 1947 werd de Croix-de-Fer achttien keer opgenomen in de Tour de France. Tijdens de laatste passage in 2018 vervulde Steven Kruijswijk een glansrol. De Brabander begon op 19 kilometer van de top aan een lange solo. Hij bereikte de col met 3 minuten voorsprong. Het zou helaas te weinig blijken voor de etappewinst: op de slotklim naar Alpe d’Huez werd Kruijswijk ingerekend. 

Eindzege

De leider in de wedstrijd komt naar beneden geraasd met in zijn kielzog de toeterende auto van de wedstrijdleiding. “De eindzege kunnen we wel vergeten”, grap ik tegenover Sebastian. Na de kruising met de Col du Glandon volgt de laatste 2,5 kilometer naar het ijzeren kruis op de col.

Eenmaal boven is het: handschoenen aan, gelletje erin en afdalen maar. In het wiel van Sebastian die een goede daler blijkt, duik ik in de zeikende regen naar beneden. We proberen zo hard mogelijk te dalen om tijdwinst te pakken, zonder onverantwoorde risico’s te nemen.

We kunnen de afzink veilig maken. De organisatie heeft geweldig werk geleverd door ’s morgens vroeg alle steenslag uit de afdaling te verwijderen. Wel krijg ik het benauwd als de regen even overgaat in hagel die prikt in het gezicht. Gladheid, dat moeten we niet hebben met snelheden tot 70 kilometer per uur! Gelukkig is de hagel snel verdwenen.

Klim naar Vaujany

Eenmaal aan de voet van de laatste klim (4,6 km, 8,6%), weet ik wat me te doen staat: alles eruit wringen wat erin zit. Sebastian laat al gauw lopen. De klim is steil met uitschieters tot 12 procent. Ik verbijt de pijn terwijl mijn hartslag ver boven het omslagpunt komt. Op een bord langs de weg staat: “It’s only a hill. Get over it!”

Ondertussen blijft de weg voor me leeg. Ik had gehoopt andere deelnemers in te halen, maar afgezien van een geparkeerde enkeling is er niemand te bekennen. Dan komt het kerkje van Vaujany in beeld, met in de verte de bulderende waterval. Ik spoor een paar verloren toeschouwers aan om me aan te moedigen. “Trente-septième place, Bram de Vriende!”, roept de spreekstalmeester om als ik onder de boog rol. 37^ste overall, niet slecht! Maar bovenal ben ik blij dat ik – ondanks de barre weersomstandigheden en het ingekorte parcours – weer het prof-voor-een-dag gevoel heb kunnen ervaren.

Zonnige toekomst

Conclusie? Het weer heb je, zeker in de bergen, als organisatie niet in handen. Eens in de zoveel jaren, kan je evenement in het water vallen. Dat was helaas dit jaar het geval bij GFNY Alpes Vaujany. De keuze om het parcours voor de veiligheid in te korten was pijnlijk voor zowel organisatie als deelnemers, maar terecht. Dat de organisatie eigenhandig alle steenslag in de afdalingen heeft verwijderd, toont nog maar eens dat ze hart hebben voor de koers en de deelnemers. Het serviceniveau was zoals ik van GFNY gewend ben, hoog. Er zijn maar weinig evenementen waarbij je over afgesloten wegen rijdt en bidons aangereikt krijgt van de organisatie. Met een parcours van 120 kilometer over de Croix-de-Fer en Glandon, heeft GFNY een legendarische omgeving als uitvalsbasis gevonden. Kortom: dit evenement verdient een zonnige toekomst.

GFNY Alpes Vaujany: de beklimmingen

Col de la Croix-de-Fer

• 25 km

• +1261m

• 5% gemiddeld

• 19% max

Col du Glandon

• 20 km

• +1430 m

• 7,2% gemiddeld

• 17% max

Vaujany

• 4,6 km

• +405m

• 8,6% gemiddeld

• 15% max

GFNY Alpes Vaujany Route + Profiel