Review: hoe de Trek Checkpoint SL7 gravelbike mijn fietshorizon verbreedde

Review: hoe de Trek Checkpoint SL7 gravelbike mijn fietshorizon verbreedde

Review: hoe de Trek Checkpoint SL7 gravelbike mijn fietshorizon verbreedde

Van ontdekkingsritten in mijn ‘achtertuin’ tot gave graveltoertochten en knallen op het strand. Hoe de Trek Checkpoint SL7 gravelbike mijn fietshorizon verbreedde.

Bram de Vrind
De Fietsjournalist

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

Het dikke wolkenpak gaat aan de horizon over in een regenbui. Lichtjes bergaf maken we tempo in het glooiende landschap van ‘t Gooi. De wind blaast in de rug en we kijken uit over de open heide. De Trek Checkpoint SL7 gaat als een raket over het knisperende gravel. Wat een beleving!

Wintergrill Gravelride

Ik doe mee aan de Wintergrill Gravelride, een graveltocht die Bicycling in samenwerking met Canyon jaarlijks in december vanuit Bussum organiseert. Het is de apotheose van een testperiode van dik twee maanden met de Trek Checkpoint SL7 gravelbike.

Trek Checkpoint

Het gravellen lijkt inmiddels de hype voorbij en mainstream geworden. Het begon ooit met races als de Dirty Kanza in Amerika, Eroica en de Strade Bianche over de witte wegen in Toscane. De introductie van schijfremmen in de fietsenbranche maakte het mogelijk om bredere banden te steken. Crossovers tussen racefietsen en cyclocrossers werden geïntroduceerd: de gravelfiets kwam op. Maar in hoeverre voegt het ‘gravellen’ iets toe aan ouderwets mountainbiken, wielrennen of cyclocrossen? Hoe veelzijdig is zo’n gravelfiets? Ik besluit de proef op de som te nemen en vraag een review aan van de Trek Checkpoint, één van de eerste en leidende gravelbikes in de markt.

Ik haal de fiets op bij het hoofdkwartier van Harderwijk, gelegen in een bosrijke omgeving die schreeuwt om een gravelrit. De Checkpoint werd geïntroduceerd in 2017 als crossover tussen cyclocross en race, vertelt media specialist Martin Sneeuw. “Met een racefiets ga je niet zo makkelijk off road. De geometrie van een crosser is dan weer te ‘nerveus’ voor het rijden van lange afstanden. De Checkpoint heeft een langere wielbasis waardoor hij comfortabeler is voor lange ritten op bos- en gravelpaden.”

Mooie paintjob

Sneeuw heeft in de showroom een blinkende SL7 klaargezet, het paradepaardje uit de serie. Eerste indruk: stoere bike! De Bordeauxrode lak (‘Rage Red’ zoals Trek het noemt) en metallic zilveren details lachen me tegemoet. Laat een mooie paintjob maar aan de Amerikanen over.

Trek Checkpoint SL7 specs

De SL7 heeft een 500 Series OCLV Carbon frame met oversized buizen en kenmerkende vormgeving, waarbij de balhoofdbuis gewelfd overgaat in de platte bovenbuis. Het frame is uitgerust met IsoSpeed, het systeem van Trek dat oneffenheden in de ondergrond wegfiltert. De polymeer Carbon Armor protector beschermt de onderbuis tegen opspattend gruis. En bidonhouders? Daarvan kun je er vier (!) aan het frame bevestigen. Handig als je tijdens je bikepacking trip materiaalbidons wilt meenemen.

SRAM Force eTap AXS

Schakelen gaat draadloos en elektrisch, met SRAM Force eTap AXS 1×12, het ‘goedkopere’ broertje van SRAM Red. Deze uitvoering maakt gebruik van één voorblad in combinatie met een imponerende 12-speed cassette die een bereik heeft van 10 tot 50 tandjes. Ter vergelijking: waarschijnlijk heeft de cassette op je racefiets een bereik van 11-28 of 11-30. Het megabereik van de cassette maakt een tweede voorblad en dus voorderailleur overbodig. Schakelen gaat met twee knopjes in de remgrepen. Rechts is zwaarder schakelen, links lichter. Easy does it. De fiets heeft flatmount schijfremmen met vernieuwde SRAM Centerline XR 160 mm remschijven.

De Trek Checkpoint SL7 heeft matzwarte Bontrager Aeolus Pro 3V wielen met 12 mm steekassen. De wielen zijn speciaal ontwikkeld voor gravelfietsen en hebben een binnenbreedte van 25 millimeter, wat ze zeer geschikt maakt voor het monteren van brede banden. De 40 mm brede Bontrager GR1 Team Issue Tubeless Ready gravelbanden moeten zorgen voor extra grip en stabiliteit tijdens het ‘gravellen’. Om de fiets nog wat ‘luier’ te maken kan het achterwiel naar achteren worden geplaatst dankzij ‘Stranglehold Dropouts’, uitsparingen in de achterbrug. Je moet het schrijfremsysteem dan ook naar achteren verplaatsen. Dit maakt de fiets stabieler voor bijvoorbeeld bikepacking trips of strandraces. De fiets boet dan wel in aan wendbaarheid.

Niet superlicht

Met 8,8 kilo zonder pedalen (op mijn eigen weegschaal) is mijn exemplaar (maat 54) niet superlicht. Prijskaartje voor deze uitvoering: 5499 euro. Ben je op zoek naar een fiets in lagere prijsklasse: de carbonuitvoering SL is er vanaf 2999 euro en de aluminium versie AL vanaf 1149.

Tijd om de weg of beter: de paden op te gaan! Het is het najaar en dus ‘off season’ voor mij als wielrenner. De perfecte tijd om nieuwe wegen en andere disciplines te verkennen. Ik besluit elke week een tocht met de gravelfiets te maken. Ik ben vooral benieuwd naar de veelzijdigheid van de fiets. Rijdt hij ook lekker op de weg, hoe gedraagt hij zich op bospaden, kun je er ook zo nu en dan een trail mee pakken? En: is hij ook geschikt als strandfiets? Op naar de verkenning van nieuwe horizonten.

Het maken van ‘gravelrondjes’ in mijn omgeving (Den Bosch) is in eerste instantie niet makkelijk. De definitie van gravellen is nogal diffuus. In hoeverre leg je nadruk op asfalt-bospaden-trails? Ik besluit van alles wat te gaan rijden en zoveel mogelijk ‘echte’ gravelstroken van gruis.

Als een speer

Eerste bevinding als ik op een zonnige novemberdag de dichtstbijzijnde gravelstrook opdraai: op gravel gaat de Trek Checkpoint SL7 zoals je mag verwachten als een speer. De stabiele geometrie, ISO speed decoupler en brede gravelbanden maken dat ik net zo makkelijk over het knisperende gravel rijd als op asfalt. Hetzelfde geldt voor bospaden.

Als ik op pad ga met fietsmaatje Maarten die op een crosser rijdt, wordt het verschil met zo’n fiets goed duidelijk. Op het asfalt ben ik duidelijk in het voordeel en zit ik 10 hartslagen lager dan Maarten, terwijl dat normaal gesproken andersom is. Ook op de bos- en gravelpaden rijd ik makkelijker: ik ga als een speer door over een gravelstrook in het bos dat volop in herfstkleuren staat.

Maar op de trails leg ik het af. Door de langere wielbasis is de gravelbike minder wendbaar, terwijl de luie balhoofdhoek (71,8 graden) ervoor zorgt dat ik de fiets niet in de bochten kan smijten. Kronkelend over paadjes langs de rivier de Dommel, zie ik Maarten al snel uit beeld verdwijnen.

Strandrit

Na een werkafspraak in Den Helder, grijp ik mijn kans om een strandrit te maken. Ik rijd over een fietspad door de duinen met wind tegen, om met meewind over het strand te fietsen. Bij Callantsoog rijd ik aarzelend het mulle strand op, maar de Trek Checkpoint SL7 houdt verbazingwekkend veel grip. Dan zoek ik de waterlijn op en geef plankgas. De wind blaast in de rug, zakkende zon kleurt de hemel oranje en boten dobberen aan de horizon. Er verschijnt een big smile mijn gezicht; wat een sensatie!

Niet dat het zoeken naar de beste ondergrond altijd goed gaat: tot twee keer toe beland ik tot mijn knieën in een geul. Een keer ga ik onderuit ik nadat mijn wiel in diep zand wegzakt. Maar het mag de pret niet drukken. De Checkpoint is met vlag en wimpel voor de ‘strandfiets-test’ geslaagd.

De weken daarop zal de fiets mijn horizon verder verbreden. Ik verlekker me aan de kalender met strandraces en struin Facebook af naar graveltoertochten. Waar het najaar doorgaans een saaie periode is zonder wedstrijden of toertochten, heb ik nu keuzestress: welk evenement gaat het worden? Daarnaast voeg ik fanatiek nieuwe gravelstroken toe die ik heb ontdekt op de kaart gravelmap.com.

32 millimeter racebanden

Als winterfiets op de weg vind de Checkpoint in deze setup minder geschikt. Tijdens de wekelijkse wintertraining met fietsclubje WCDB, bieden de brede noppenbanden bieden behoorlijk wat weerstand in vergelijking met de racefiets – ondanks dat ik ze op 3 bar heb gezet. Tijdens een kopbeurt op de dijk zit ik boven mijn omslagpunt. Terug in het wiel zie ik mijn hartslag nog steeds in D3 zitten. Even ben ik bang dat ik moet lossen. Als je zoals ik een lichte renner bent met een lagere basissnelheid, raad ik je aan om 32 millimeter racebanden op de Trek Checkpoint SL7 te zetten voor wegtrainingen.

En de SRAM Force eTap groep? Die schakelt waanzinnig en remt formidabel. Zelfs op ruige ondergronden zoals strand of blubber. Het is alleen de vraag of je het de relatief hoge aanschafkosten (de groep kost los 1499 euro) waard vindt. Je gaat er niet sneller van fietsen, maar comfortabel is het wel. En het Aoog wil ook wat!

Als een raket

Als apotheose van mijn gravelavontuur rijd ik half december dus de Wintergrill Gravelride. Met een groepje crossers, mountainbikers en een enkele ‘gravelaar’ gaan we vanuit Bussum van start. Het parcours is 95 procent onverhard en we doorkruisen bossen en heides over paden, trails en grindstroken waarop de Trek Checkpoint SL7 als een raket vooruit schiet. Wat een genot. Ondanks een paar regenbuien blijft de fiets schakelen als een zonnetje. Als moddermannetjes klikken we na een dag genieten in de natuur bij het startpunt uit de pedalen. Tijd voor een hamburger en een biertje. Beter wordt het niet op een gravelfiets.

Conclusie

Hoe veelzijdig is de Trek Checkpoint SL7 gravelfiets? Het antwoord is: zeer veelzijdig. Je kunt ermee terecht op vrijwel alle ondergronden, waarbij hij op een combinatie van asfalt, bos- en natuurlijk gravelpaden het beste uit de verf komt. Een trail kun je hier en daar ook meepakken, maar daarvoor is de geometrie niet optimaal. Wil je er lange trainingen mee op de weg maken, koop dan een tweede bandensetje. Als je de kans hebt, ga met deze fiets dan ook vooral het strand op, een sensatie die je niet wilt missen!

Technisch gezien is de SL7 natuurlijk het paradepaardje van de Checkpoint familie. Het is aan jou om te bepalen of je de supersonische SRAM Force de investering waard vindt of toch gaat voor mechanisch schakelen. Met 8,8 kilo vind ik de fiets relatief zwaar voor zijn prijsklasse. Maar dat zeg ik als cyclo- en wedstrijdrijder ofwel ‘weight weenie’. Of de gravelaar die rijdt met fietstassen en zijn ritten afsluit met bier en hamburgers ook over dat extra kilootje in zit? Ik durf het te betwijfelen.

Over deze blog

Zoals bij alle reviews op defietsjournalist.nl geeft de tekst mijn persoonlijke mening over het product weer en zijn er vooraf geen afspraken met de fabrikant gemaakt over de inhoud. Trek heeft het artikel gecontroleerd op feitelijke onjuistheden.

Review fietskoffer Thule RoundTrip Pro XT: het beste van twee werelden

Review fietskoffer Thule RoundTrip Pro XT: het beste van twee werelden

Review fietskoffer Thule RoundTrip Pro XT: het beste van twee werelden

Ga je op fietsvakantie met het vliegtuig en wil je je eigen fiets meenemen? De Thule RoundTrip Pro XT fietskoffer biedt uitkomst. Je krijgt er een handige montagestandaard en setje wieltassen als extraatje bij. De koffer is compact en opvouwbaar, maar dat heeft een prijs.

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

Natuurlijk kun je een fiets huren als je met het vliegtuig op fietsvakantie gaat. Maar soms neem je liever je eigen karretje mee. Bijvoorbeeld als je een cyclosportieve rijdt waarin je maximaal wilt presteren. Of om geld te besparen wanneer je vliegt met een maatschappij die je fiets voor een habbekrats of gratis meeneemt (zoals Corendon).

Transportkarretje

In het verleden stonden vliegreizen met de fiets voor mij echter gelijk aan gedoe. De eerste jaren nam ik mijn fiets mee in een fietsdoos, waarbij het steeds de vraag was in welke staat mijn racer van de bagageband zou rollen. De bagagebehandelaars gaan niet altijd zachtzinnig met een fiets om. Ook het transport van de doos in combinatie met een rolkoffer zorgde voor een uitdaging – aangezien je een fietsdoos met twee handen moet vasthouden. Ik zette dan de fietsdoos op de rolkoffer die diende als transportkarretje. De koffer kukelde uiteraard bij elke drempel of oneffenheid om.

Later beschikte ik over een joekel van een fietskoffer. Ik hoefde niet langer met angst en beven bij de bagageband te wachten: de hardcase koffer bood voldoende bescherming. Maar het bakbeest zorgde nog altijd behoorlijk veel gesleep. Op het vliegveld trok ik veel bekijks. “Mommy, that’s the biggest suitcase I have ever seen!”, hoorde ik een jochie zeggen. De koffer was bovendien zo groot dat hij niet in de auto paste; ik kon niet naar een treinstation of vliegveld worden gebracht met de koffer. Hij nam ook veel ruimte bij opslag in ons bescheiden appartement.

Thule RoundTrip Pro XT

Thule beweert met de RoundTrip Pro XT een fietskoffer te hebben ontwikkeld die compact, maar toch stevig is. Het beste van twee werelden verenigd dus. Dat wil ik zien. Tijd om er één te onderwerpen aan een review.

De fietskoffer is met 8,6 kilo relatief licht en heeft opvouwbare beschermende zijpanelen. Je kunt die verwijderen waardoor de koffer ongeveer drievierde van zijn volume verliest en dus compact wordt voor opslag. Je steekt de panelen in de zijwanden van de koffer voor extra stevigheid. De fiets wordt verder beschermd tijdens het transport dankzij de nylon buitenkant. Na het inschuiven van de wanden is eigenlijk alleen nog de bovenzijde van de koffer ‘zacht’. De koffer heeft ingebouwde wielen en handgrepen voor gemakkelijk vervoer en manoeuvreerbaarheid.

Montagestandaard

Thule levert er twee extraatjes bij: nylon wieltassen voor het transport van je wielen (ook los van de fietskoffer te gebruiken) en een geïntegreerd frame annex montagestandaard waarop je je fiets na het transport in elkaar kunt zetten. Ingenieus bedacht van de Zweden.

Onder tijdsdruk zet ik de koffer in de morgen voor mijn vlucht op persreis naar Zwitserland in elkaar. Een goede stresstest voor de mate van gebruiksvriendelijkheid van de koffer. Als ik de koffer openrits, zie ik zakken vol onderdelen. Oei dat wordt een flinke puzzel. De handleiding biedt uitkomst. Je vouwt de wanden open en schuift er de drie meegeleverde poten in voor extra stevigheid. Deze poten gebruik je na aankomst voor het opzetten van de fietsstandaard. Dan schuif je de schotten in de wanden.

De montage

Je haalt het montageframe met een click uit de koffer. Daar monteer je vervolgens de fiets op. Het stuur moet worden losgeschroefd en het zadel en de trappers gaan eraf. Anders past de fiets niet in de koffer. De voorvork zet je vast met de snelspanners in een koker en twee doppen die je op het systeem monteert. Er zijn steekasadapters voor assen van 15 mm en 20 mm.

Het kofferframe is eenvoudig en praktisch op maat af te stellen. Met een riem klem je de onderbuis van je fietsframe aan de standaard. Het bottom bracket rust op een soort foamkussen. Dan click je het frame in de koffer. De wielen gaan in de wieltassen en steek je vervolgens aan weerszijden van de fiets in de koffer. Dan rits je de koffer dicht en bent klaar om te gaan. De eerste keer kost het inpakken me een half uur, de tweede keer nog maar een kwartier. Ik ben in ieder geval op tijd voor mijn vlucht.

Lopen relatief zwaar

De koffer heeft verschillende handvatten en is handzaam. Hij past makkelijk in de auto. Omdat de koffer slechts aan één zijde wieltjes heeft, moet je de fiets tijdens het lopen optillen. Dat maakt het lopen met de koffer relatief zwaar. Bij mij leidde het in ieder geval tot spierpijn in de schouders.

Eenmaal aangekomen in Zwitserland kan het lange wachten bij de bagageband beginnen. Heeft mijn fiets het overleefd? Maar de koffer rolt ongeschonden van de band. En als ik de koffer op mijn bestemming in de Zwitserse Alpen openrits, blijkt ook mijn fiets het transport zonder kleerscheuren te hebben doorstaan. De bergpassen lonken. Tijd om hem op te bouwen!

Monteren op ooghoogte

Ik schuif de drie poten uit de wanden en klik het montageframe uit de koffer. Ik monteer een voet op de drie poten en klik daar het frame op. Klaar is de montagestandaard. De ingenieuze standaard zorgt ervoor dat ik de fiets kan monteren op ooghoogte. Ik schuif het zadel op mijn frame, schroef het stuur vast en monteer de trappers. Dan click ik het fietsframe uit de montagestandaard en steek de wielen. Banden oppompen en ik ben klaar om te gaan! Dankzij de handige fietsstandaard heeft de montage ben ik binnen een kwartiertje ready to go. De standaard is niet alleen praktisch, maar verklaart ook het nut van de onderdelen die ik bij het inpakken niet heb gebruikt.

Het verdict:

De Thule RoundTrip Pro XT koffer is compact en relatief eenvoudig mee te nemen. Hij wordt compact voor opslag door het uitschuiven van de wanden. Handig als je in een appartement woont zoals ik. Uitgeschoven bieden de wanden dan weer extra stevigheid als je ermee gaan reizen.

De handzaamheid van de koffer heeft echter een prijs. Het fietsstuur moet worden gedemonteerd, net als je zadel en trappers. Mijn fiets (maat S) met vaste zadelpen paste erin, maar ik betwijfel of dat voor grotere maten ook geldt. De wanden bieden extra stevigheid, maar bieden natuurlijk minder bescherming dan een hardcase fietskoffer.

Over de opbouwstandaard ben ik lovend, zo niet lyrisch. Had ik al gemeld dat ik hem ingenieus en praktisch vind? Ja! De standaard is niet alleen handig om je fiets na afloop van de reis mee op te bouwen, maar zelfs ook als werkstandaard in huis. Zo heb je twee in een. Ook ben ik gecharmeerd van de wieltassen die Thule meelevert. Die komen ook los van het gebruik van de koffer van pas. Zo krijg je bij aankoop van de RoundTrip Pro XT niet alleen een koffer, maar ook een standaard en twee wieltassen cadeau. Gul volk die Zweden.

Technische specificaties:

  • Maten: 126 x 29.9 x 89 cm
  • Binnenmaten: 124 x 28 x 85 cm
  • Gewicht: 8,6 kg
  • Kleur Black/Cobalt
  • Adviesprijs: €599,95

Over deze blog

Van Thule heb ik de RoundTrip Pro XT ontvangen voor een review. Zoals bij alle reviews op defietsjournalist.nl geeft de tekst mijn persoonlijke mening over het product weer en zijn er vooraf geen afspraken met de fabrikant gemaakt over de inhoud.

Review Campagnolo Zonda: de trainingswielen die je prima kunt gebruiken voor wedstrijden

Review Campagnolo Zonda: de trainingswielen die je prima kunt gebruiken voor wedstrijden

Review Campagnolo Zonda: de trainingswielen die je prima kunt gebruiken voor wedstrijden

Licht, stijf, robuust en verkrijgbaar voor een (relatief) zacht prijsje; Zonda is niet voor niets de bestseller onder Campagnolo’s aluminium wielsets. Ik onderwierp de wielen aan een duurtest. Of het de ideale wielen zijn om je fiets mee te pimpen? Nee. Leveren ze de prestaties om trainingsritten én wedstrijden mee te rijden? Ja!

Bram de Vrind
De Fietsjournalist

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

Bij de naam Campagnolo denk ik aan vakmanschap, passie en strak Italiaans design. Het gaat immers om de fabrikant die derailleurs met carbon maakt en shifters met gaatjes erin ontwerpt om het gewicht te verlagen.

Campagnolo Zonda

Maar van het design van de Campagnolo Zonda wielen val ik niet stijl achterover als ik ze uit de doos haal. De wielen hebben een klassieke aluminium remrand en matzwarte velgen met logo’s die er in de vorm van stickers zijn opgeplakt. Dat geeft ze een nogal basic uitstraling. De looks worden dan weer opgehaald met de iets grotere velghoogte achter (27 mm) dan voor (24 mm) en het bijzondere 2:1 spaakpatroon in het achterwiel. Daarover later meer.

Prijs/kwaliteit

Voor het pimpen van je fiets kun je wellicht beter kiezen voor een andere wielset. Maar als het je te doen is om prijs/kwaliteit, wordt Campagnolo Zonda interessant. De wielset is zeer geliefd als trainingsset en niet voor niets één van Campagnolo’s bestsellers op het gebied van aluminium wielsets.

Laten we op z’n Hollands beginnen met de prijs. Campagnolo hanteert een adviesprijs van 492,43 euro, maar bij zaken als Mantel zijn de wielen al voor 369 euro verkrijgbaar.

1550 gram

Daarvoor heb je een wielset die zowel robuust, stijf als licht is. De wielen hebben aerodynamische platte spaken van roestvrij staal. Het voorwiel telt 16 spaken die radiaal zijn gespaakt. Het achterwiel telt 21 spaken die zijn gespaakt volgens het 2:1 patroon. Dat houdt in dat aan de rechterzijde van het wiel (bij je cassette) twee keer zoveel spaken zitten als aan de linkerzijde, wat zorgt voor een betere balans en extra stijfheid. Met slechts 1550 gram is de wielset bijna even zwaar als mijn carbon wielset die ruim het dubbele kostte.

Het velgbed is in de nieuwste versie verbreed tot 17 millimeter, zodat je er bredere banden op kunt monteren. De wielen worden met de hand gemaakt en uitgebreid gecheckt met elektronische instrumenten om maximale betrouwbaarheid te garanderen. De wielset is verkrijgbaar met body geschikt voor Campagnolo of Shimano/SRAM. Er is ook een discversie op de markt.

Campagnolo Zonda in de praktijk

Tijd om de weg op te gaan. Al tijdens de eerste testrit in de Limburgse heuvels wordt duidelijk dat het niet om zomaar een trainingssetje gaat. Wat voelen de wielen stijf aan! Als ik het eerste klimmetje uit het zadel ga, schiet mijn fiets vooruit. In afdalingen heb ik dankzij de aluminium remrand meer remkracht dan bij mijn carbonwielen. De wielen laten zich strak door de bochten sturen; geen gezwabber zoals met basic huis-tuin-en-keuken wielen.

Gedurende het seizoen wissel ik de Zonda’s af met mijn carbonwielset met halfhoge velgen. De wielen bewijzen zich niet alleen als trainingswielset, maar ook als klimwielset voor cyclosportieven. Tijdens de Tour des Stations (220 km, 7000 hoogtemeters) in Zwitserland steek ik de Zonda’s, zodat ik harder kan remmen in de afdalingen. Het aerodynamische voordeel van hoge velgen is in de bergen gering. Ook de succesvol verlopen GFNY Deutschland (160 km, 2600 hm, 8ste algemeen!), reed ik met de Zonda’s.

Pekelritten

Met lichte tegenzin steek ik de wielen in mijn trainingsfiets om er in de winter mee te rijden. Ik vind het eigenlijk zonde om deze mooie set door weer en wind, tijdens regen- en pekelritten te gebruiken, maar wil mijn carbonwielen sparen. Ik heb inmiddels zo’n 5000 kilometer met de wielset gereden en heb er afgezien van regulier onderhoud geen omkijken naar gehad. Ik heb speling op het achterwiel verholpen door het boutje bij de as aan te draaien.

Over deze blog

Van Campagnolo heb ik de Zonda wielset ontvangen voor een review. Zoals bij alle reviews op defietsjournalist.nl geeft de tekst mijn persoonlijke mening over het product weer en zijn er vooraf geen afspraken met de fabrikant gemaakt over de inhoud. 

Conclusie

Met Campagnolo Zonda heb je een robuuste en stijve wielset voor een scherpe prijs, die met een gewicht van slechts 1550 gram de high end modellen benadert. Als je je fiets wilt pimpen, kun je beter voor een andere (lees: duurdere wielset) gaan. Maar dat is mijn mening. Over smaak valt niet te twisten!

Review Ravemen TR50: slank achterlicht voor avond- én dagritten

Review Ravemen TR50: slank achterlicht voor avond- én dagritten

Review Ravemen TR50: slank achterlicht voor avond- én dagritten

Met twee lichtstrips die zorgen voor een wijde lichtbundel, heb je met de Ravemen TR50 een prima achterlicht voor avond- én dagritten. Je kunt hem ook op je zadel(tas) clippen. Het touch pad voor het aanpassen van de lichtsterkte werkt niet lekker met handschoenen.

Bram de Vrind
De Fietsjournalist

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

In de markt van de fietslampen is ‘daylight visibility’ de trend. Lampjes worden ook gebruikt voor extra zichtbaarheid overdag in het verkeer. In de wintermaanden gebruik ik regelmatig lampjes bij ritten aan het eind van de middag. Een fel knipperend achterlicht geeft een veiliger gevoel en ik heb de indruk dat automobilisten verder uitwijken met passeren.

Ravemen TR50

Lampjesfabrikant Ravemen uit Hong Kong sluit aan op die trend. Met de TR50 hebben ze een achterlicht ontwikkeld dat je zowel ’s avonds als overdag kunt gebruiken. Het ontwerp is opvallend slank, de TR50 weegt dan ook slechts 41 gram. De lamp heeft twee rijen met ‘hoog efficiënte COB LED’s’ die maximaal 50 lumen produceren. Dat is wat minder fel dan de ‘politielichten’ van fabrikanten als Lezyne, maar fel genoeg voor goede daylight visibility. De speciaal ontworpen lens vergroot de zichtbaarheid van achter- en zijkant van de lamp.

De TR50 heeft vijf verschillende standen

1. Fel knipperend: 50 lumen, 4 uur batterijduur
2. Pulse flashing: 10 lumen, 18 uur
3. Rapid flashing: 10 lumen, 25 uur
4. Ononderbroken middensterkte: 30 lumen, 2,7 uur
5. Ononderbroken lage sterkte: 10 lumen, 7,6 uur

Touch pad 

Je schakelt niet met een ouderwets knopje tussen de standen, maar gebruikt een touch pad bovenop de lamp. Het lampje heeft een clip, zodat je hem eenvoudig los aan je (zadel)tas kunt monteren. Je bevestigt het lampje aan je fiets met een elastiek en een speciale quick release houder. Voor fietsen met een aero zadelpen wordt een verlengstuk meegeleverd. Opladen gaat via de USB-poort.

De lamp is plensdicht (IP-x4), wat betekent dat hij tegen regen moet kunnen. Voor mij is dat een belangrijk punt, aangezien in de winter ook met nat weer fiets en verschillende achterlampjes heb moeten weggooien wegens vochtschade.

Nooit lege batterijen

Ik heb de lamp tijdens de koude en ook natte januari- en februarimaanden getest. Met het koppelstukje dat ik op de houder heb geplakt, is het lampje prima te bevestigen aan mijn aero zadelpen. Het lampje klikt wel stroef in de houder. De lichtsterkte en de verschillende standen werken prima bij ritten in de middag en in het donker. Over de batterijduur heb ik niets te klagen: ik heb tot 3 uur met het lampje gefietst en nooit kwam ik met lege batterijen thuis.

Extra waterdichte behuizing

De eerste watertests heeft de lamp goed doorstaan. Hij ‘overleefde’ drie uur op de crosser in de modder en regen en gaf geen kick tijdens een druilerige rit van 100 kilometer langs de Maas. De fabrikant heeft het rubber voor de usb-poort slim boven de houder geplaatst, zodat deze niet continu aan de spray van je banden wordt blootgesteld. Maar gezien het vele water dat je achterlicht moet verdragen in de regen, vind ik een extra waterdichte behuizing toch prettiger.

Het touch pad voor het aanpassen van de lichtsterkte werkte niet helemaal lekker. Het reageerde niet bij bediening met mijn winterhandschoenen. In de regen versprong de lamp doordat er waterdruppels op het touch pad kwamen. Zo’n touch pad lijkt mij een prima oplossing in de zomer en bij droog, maar in winterse omstandigheden gebruik ik liever een ouderwets knopje.

Mooi slank achterlicht

De Ravemen TR50 is in mijn optiek een mooi slank achterlicht tegen een prima prijs. De batterijduur is goed en de lichtsterkte voldoende voor goede zichtbaarheid in de avond en overdag. Het touch pad werkte niet lekker en ook de bevestiging in de houder kan soepeler.

De Ravemen TR50 kost 29,95 euro en is verkrijgbaar via de webshop van BusyBee Bike Products.

Eerder testte ik de Ravemen CR700 voorlamp. Review lees je hier!

Over deze blog

Van distributeur BusyBee heb ik de Ravemen TR50 ontvangen voor een review. Zoals bij alle reviews op defietsjournalist.nl geeft de tekst mijn persoonlijke mening over het product weer en zijn er vooraf geen afspraken met de fabrikant gemaakt over de inhoud. BusyBee heeft dit artikel kunnen controleren op feitelijke onjuistheden.

Ravemen CR700 review: compacte ‘autokoplamp’ voor op je fiets

Ravemen CR700 review: compacte ‘autokoplamp’ voor op je fiets

Ravemen CR700 review: compacte ‘autokoplamp’ voor op je fiets

To see safely, be seen friendly’ luidt de slogan van de Ravemen CR700. Dat is exact wat de voorlamp doet: de compacte, naar beneden gerichte lichtbundel, geeft je goed zicht tijdens fietsritten in het donker, zonder dat je tegenliggers verblindt. Met een prima batterijduur en verschillende lichtsterktes vind ik de CR700 een goede keuze voor (lange) avondritten op de fiets. Je leest er alles over in deze review.

Bram de Vrind
De Fietsjournalist

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

We hebben het regelmatig meegemaakt tijdens onze wekelijkse lampjestraining op dinsdagavond: automobilisten die met hun lichten knipperen naar de groep, geïrriteerd door onze felle lampjes. Zelf ontnam een tegemoetkomende fietser met fietslicht als een bouwlamp me ook weleens het zicht.

In onze groep proberen we verblinding van tegenliggers te voorkomen door de hand voor de lamp te houden of de lamp even naar beneden te richten, maar ideaal is dat niet. Dat hebben ze zich waarschijnlijk ook gerealiseerd bij Ravemen. De lampjesfabrikant uit Hong Kong ontwierp een serie voorlampen om dit euvel te voorkomen. Daartoe hebben ze de techniek uit autokoplampen naar de fietslamp gebracht. De lichtbundel van de Ravemen CR-serie is in een hoek naar beneden gericht, zodat je ver vooruit kunt kijken, zonder tegenliggers te verblinden.

Ravemen CR700

Klinkt goed, maar werkt het ook echt? De versie die ik heb getest is de CR700 met een lichtsterkte van 700 lumen. Je kunt er volgens de fabrikant maximaal 100 meter mee vooruitkijken. De lamp weegt 116 gram en gaat volgens Ravemen 50.000 uur mee. Op volle sterkte heeft hij een batterijduur van 1,6 uur, op de middenstand (400 lumen) 2,7 uur, op de lage stand (200 lumen) 5 uur en op de Eco stand (50 lumen) 22 uur. Het lampje heeft ook een aantal flitsstanden, zodat je hem overdag kunt gebruiken voor extra zichtbaarheid.

De Ravemen word geleverd met een mount die je op je stuur zet. De mount past perfect om mijn stuur, maar als je een aerostuur hebt, kan de bevestiging wegens een te kort elastiek voor problemen zorgen. Leuke gadget die Ravemen meelevert is de ‘remote control’. Dat is een knopje dat je bevestigt aan je stuur, zodat je de lamp kunt bedienen zonder je hand van het stuur te halen.

Compacte lichtbundel

Tijd om de weg op te gaan! Ik heb de voorlamp een kleine maand getest, door weer en wind in de donkere januari- en februarimaanden. De lichtbundel is sterk maar compact en de batterijduur uitstekend. Ik heb er maximaal drie uur mee in het donker gereden. Op verlichte wegen voldoet de lage stand prima en in het aardedonker kun je de middenstand of hoge stand gebruiken. De hoge stand gebruikte ik eigenlijk alleen in het aardedonker, bijvoorbeeld in het bos. Mocht je het in je hoofd halen om vijf uur of langer onder de sterren te rijden, dan kun je eenvoudig een powerbank in de USB-aansluiting pluggen.

Ondanks de strakke bevestiging kwam het voor dat het lampje verschoof als ik over slecht wegdek reed. Op de klinkerweg door Oud Empel bijvoorbeeld. Maar dat heb ik tot nu toe bij elke voorlamp ondervonden.

Waterbestendig

De behuizing van het lampje oogt robuust en is waterbestendig, klasse ip-x6. Dat houdt in dat je hem zorgeloos kunt gebruiken in de regen, maar niet kunt onderdompelen in een bak met water. De waterbestendigheid vind ik belangrijk: als ‘regenfietser’ heb ik al verschillende lampjes moeten weggooien wegens vochtschade. Mocht je de lamp gebruiken in de regen, dan zou ik wel aanraden om de remote control uit te pluggen, zodat er geen vocht in de usb-aansluiting kan komen.

Nog een handige feature is de indicator op de powerknop. Die geeft aan of je batterij voor meer dan 60 procent vol is (groen licht), leeg begint te raken (10-60 procent batterijduur, rood licht) of bijna leeg is (minder dan 10 procent, knipperend rood).

Vrienden in het donker

Maar hoe zit het met de ‘slimme’ anti-verblindingsfeature? Van tegenliggers heb ik de voorbije weken geen geïrriteerde reacties ontvangen. Om te ervaren hoe tegenliggers de voorlamp zien, ben ik zelf even in de auto gekropen. Van een afstand van 20 meter verblindde de lichtbundel niet, zelfs niet op de felste stand. Ravemen maakt wat mij betreft de slogan ’to be seen safely, be seen friendly’ waar.

De CR700 is in mijn optiek een goede en complete voorlamp voor het maken van (lange) ritten in het donker. Batterijduur en lichtsterkte zijn goed en je kunt er ook met een gerust hart mee in de regen fietsen. De mount kan een probleem vormen als je een aerostuur hebt. De CR700 heeft uitgebreide features, zoals een remote control en batterijduurindicator. En dankzij slimme naar beneden gerichte ‘beam’, maak je er ook nog vrienden mee in het verkeer.

De CR700 kost 59,95 euro en is verkrijgbaar via de webshop van BusyBee Bike Products.

Over deze blog

Van distributeur BusyBee heb ik de Ravemen CR700 ontvangen voor een review. Zoals bij alle reviews op defietsjournalist.nl geeft de tekst mijn persoonlijke mening over het product weer en zijn er vooraf geen afspraken met de fabrikant gemaakt over de inhoud. BusyBee heeft dit artikel kunnen controleren op feitelijke onjuistheden.

Onderstaand zie je de verschillende lichtsterktes die de lamp produceert:

 

Review Stages Gen 3 powermeter: supergebruiksvriendelijke tool voor effectievere trainingen

Review Stages Gen 3 powermeter: supergebruiksvriendelijke tool voor effectievere trainingen

Review Stages Gen 3 powermeter: supergebruiksvriendelijke tool voor effectievere trainingen

Ben je op zoek naar een betrouwbare en voordelige powermeter om je training naar een (nog) hoger plan te brengen? Dan is een Stages Gen 3 powermeter wellicht een goede keuze. De nieuwe generatie powermeters is de nauwkeurigste en voordeligste die Stages ooit heeft gemaakt. Ik heb de Ultegra R8000 versie twee maanden getest en vond hem supergebruiksvriendelijk.
Bram de Vrind
De Fietsjournalist

Bram de Vrind

De Fietsjournalist

Wattagemeters waren tien jaar geleden eigenlijk alleen weggelegd voor wielrenners met een profcontract of diepe zakken. Een powermeter kostte toen al gauw 3000 euro. Het Amerikaanse Stages, ooit begonnen met spinningfietsen, zorgde in 2013 met de Gen 1 voor een prijsdoorbraak. Voor een vanafprijs van rond de 600 euro brachten ze een nauwkeurige powermeter op de markt tegen een veel lagere prijs.

Powermeter ‘boom’

“Wij begonnen de powermeter boom. We openden de markt voor de amateurwielrenner. Iedereen die er nu een wil kan er een krijgen”, vertelt Sales & Customer Support Manager Florian Grafmüller van Stages over de telefoon vanuit het Europese HQ in Kirchzarten. Vanuit het stadje in het Zwarte Woud vindt de distributie en klantenservice voor de Europese markt plaats.

Het geheim van Stages zit hem in de kleine unit op de crankarm. Deze unit meet de buiging van de crank als je er kracht op zet. Aan de hand daarvan berekent hij je vermogen. Je koopt bij Stages dus een gemodificeerde crankarm met unit. Je kunt kiezen voor alleen een linker crankarm, waarbij het wattage van je linkerbeen wordt verdubbeld voor het totaalwattage. Of je kiest voor een linker- en rechter crankarm met tweede unit, zodat je de exacte vermogensverhouding per been kunt aflezen. De wattagemeters van Stages zijn beschikbaar voor Shimano, Campagnolo, SRAM en andere merken.

Team Sky

Naast de lage prijs was ook het partnership met Team Sky voor Stages een doorbraak. Sinds 2015 rijden Chris Froome en zijn brigade met de Amerikaanse powermeters. Het beeld waarin Chris tijdens het klimmen naar de wattages op zijn fietscomputer staart, is iconisch voor het nieuwe wielrennen. “De samenwerking met Team Sky was super voor onze brand awareness. Ik kan niet zeggen hoeveel we extra verkochten, maar het zorgde zeker voor een stijging in de verkopen”, zei Florian. Hij kon nog niet zeggen of Sky ook volgend seizoen met Stages rijdt.

Stages heeft vorige winter zijn derde generatie powermeters gelanceerd. Bij Gen 2 had Stages al de behuizing van de unit verbeterd, zodat die beter bestand was tegen vocht. Grootste verbetering van Gen 3 is de acccuratie van de unit. Die ‘foutmarge’ is verlaagd van 2 naar 1,5 procent. Bovendien is het signaal van de powermeter versterkt, zodat hij ook te synchroniseren is met smartwatches en triatlon horloges. Stages heeft een ledlampje aan de unit toegevoegd, dat de eerste paar crankrotaties aan aangeeft of de batterij vol genoeg is (groen licht), leeg begint te raken (oranje) of snel moet worden vervangen (rood).

Prijs verlaagd

Last but not least is per 1 november de prijs van de powermeters met 10 procent verlaagd. Een Shimano 105 powermeter kost nu 499 euro, Ultegra 559 euro en Dura Ace 649 euro. “De Gen 3 powermeter is de beste vermogensmeter die we ooit hebben gebouwd. Voor de beste prijs die we ooit hebben geboden”, brengt Florian het mooi.

Eén van de redenen voor de prijsverlaging is de toegenomen concurrentie. Want inmiddels zijn er meer dan tien aanbieders van vermogensmeters op de markt. “De concurrentie is heviger dan drie jaar geleden. We worden gekopieerd. Merken zoals 4iiii doen bijvoorbeeld precies hetzelfde als wij”, aldus de customer support manager.

Om zich verder te onderscheiden investeert Stages verder in goede klantenservice. Florian: “We streven ernaar om garantiegevallen binnen een werkdag af te handelen. Als er een vermogensmeter binnenkomt, gaat er dus nog dezelfde dag een gerepareerde of nieuwe powermeter de deur uit. Als fietsliefhebbers weten we dat onze klanten hem snel weer nodig hebben om te trainen.”

De testperiode

De powermeter wordt op een zonnige septemberdag thuis afgeleverd. In de zwarte doos zit een gemodificeerde Shimano Ultegra R8000 crankarm met logo van Stages aan de voorkant en unit van de powermeter aan de binnenkant. Voor de ‘weight weenies’ onder ons: powermeter met unit is slechts 15 gram zwaarder dan een normale Ultegra R8000 crankarm. Dus voor het gewicht hoef je de aanschaf van deze meter niet te laten. De vermogensmeter komt verder zonder losse onderdeeltjes of andere bijkomstigheden.

De installatie van de powermeter gaat eenvoudig, zelfs voor iemand met twee linkerhanden zoals ik. Ik demonteer de linkercrank van de fiets en verwissel deze voor de crank met powermeter, die ik heb geactiveerd door de batterij te installeren. Als ik de trapper erop heb gedraaid is het tijd om de powermeter te pairen met mijn Wahoo fietscomputer. Ik activeer Bluetooth op mijn fietscomputer, draai een paar keer met de crank om de powermeter ‘wakker te maken’ en link het nieuwe apparaat aan mijn Wahoo. De powermeter fungeert ook meteen als cadansmeter.

Gave cockpit

Via de Wahoo app stel ik het hoofdscherm van mijn fietscomputer opnieuw in met snelheid, hartslag, wattage, cadans en gereden afstand. Gave cockpit! Tip: stel de weergave op je fietscomputer in op ‘gemiddeld wattage per 3 seconde’. Dat zorgt ervoor dat de wattages op je scherm minder verspringen ten opzichte van wattage per seconde.

Zoals met veel andere wattagemeters dien je het apparaat voor elke rit te kalibreren. Dat komt omdat externe factoren zoals temperatuurverschillen effect hebben op het apparaat. Je plaatst de linker crankarm daartoe in de verticale stand en kiest op je fietscomputer de optie kalibreren. Het kalibreren is in een handomdraai gebeurd en ging bij mij bijna altijd in een keer goed. Easy does it!

Supergebruiksvriendelijke powermeter

Tijdens de testperiode heeft de Stages powermeter zich bewezen als betrouwbaar en supergebruiksvriendelijk. Geen moment is het signaal weggevallen tijdens een training. Het kalibreren ging bijna altijd in een keer. Ook de batterijduur is goed. Volgens Stages kun je 200+ uur rijden op een CR3032 batterij. Tijdens de testperiode heeft de batterij in mijn exemplaar in ieder geval geen kik gegeven* (*zie update onderaan het artikel). Precies wat ik wil van een powermeter: dat ik er geen omkijken naar heb. Wel stribbelde mijn Wahoo zo nu en dan tegen. De fietscomputer gaf verschillende keren aan dat Wahoo een firmware update nodig heeft voor de powermeter. De app loopt echter vast als ik die probeer te downloaden. Vervelend, hoewel het het functioneren van de powermeter nooit heeft belet.

Het verdict

Stages is niet langer het enige merk dat relatief betaalbare powermeters maakt. Afgaande op mijn eigen ervaringen heeft het Amerikaanse bedrijf met haar derde generatie powermeters de zaakjes in ieder geval goed op orde. De Gen 3 powermeter is makkelijk te installeren, accuraat, betrouwbaar en supergebruiksvriendelijk. Kortom: een goede optie voor iedereen die de komende jaren zoals Chris Froome en de andere Skybots wil trainen.

GEN 3 STAGES POWER L | ULTEGRA R8000 specificaties:

  • Nauwkeurigheid: ± 1.5%
  • Gewicht: 15 gram extra ten opzichte van standaard Ultegra crankarm
  • Batterijduur: 200+ uur (batterij: CR2032), volgens fabrikant
  • Power bereik (Watt): 0 tot 5000
  • Cadans bereik (rpm): 10-220
  • Beschikbaar in cranklengtes: 165mm, 170mm, 172.5mm, 175mm
  • Prijs: 559 euro

*UPDATE 1/2019: De batterij is inmiddels leeg. Ik heb er zo’n 150 uur mee gereden.

 

Over deze review

Ik ontving de Stages Power Gen 3 powermeter van Stages voor een review. Zoals bij alle reviews op defietsjournalist.nl geeft de tekst mijn persoonlijke mening over het product weer en zijn er vooraf geen afspraken met de fabrikant gemaakt over de inhoud. Stages heeft dit artikel kunnen controleren op feitelijke onjuistheden.